Dawna Miła 7

Tematyka getta i relacji polsko-żydowskich pojawiła się w historii naszej szkoły w momencie zmiany siedziby LXXXI Liceum. Gdy w 2004 r. trafiliśmy pod adres Miła 7, dwójka naszych nauczycieli, polonistka pani prof. Wiesława Młynarczyk i historyk pan prof. Bogusław Jędruszczak, stworzyła projekt edukacyjny Rola LXXXI LO im. A. Fredry w edukacji o historii warszawskiego getta i relacjach polsko-żydowskich. Przez lata oboje prowadzili szereg zajęć poświęconych tej tematyce. Wielokrotnie więc gościliśmy w murach szkoły młodzież z Izraela, nasi uczniowie wygrywali konkursy dotyczące historii i kultury Żydów polskich, aktywnie włączaliśmy się w projekty edukacyjne dziejące się w przestrzeni dawnego getta, chociażby w cykliczną akcję "Żonkile".

Dziś zwieńczeniem tych działań jest film zrealizowany na podstawie scenariusza pani prof. Anety Reurowicz i grupy uczniów naszego Liceum. Film dedykowany pamięci pana profesora Bogusława Jędruszczaka, będący swoistą sztafetą pokoleń, wszak edukacja o warszawskim getcie zaczęła się u nas za sprawą mapy getta przekazanej szkole przez Ojca Pana Profesora, a nad reżyserią filmu czuwał jego Syn, absolwent LXXXI LO.

Film dokumentalny pod tytułem „Otwieranie ciszy, odcinek 4: Miła i LXXXI Liceum Ogólnokształcące” powstał w ramach projektu edukacyjnego Muzeum Getta Warszawskiego, który skierowany był do szkół ponadpodstawowych znajdujących się na terenie dawnego getta. Celem przedsięwzięcia było odtworzenie miejsca, w którym obecnie mieści się szkoła.

Film jest efektem półtorarocznej pracy naszych uczniów: Weroniki Ogorzałek, Dominiki Rosińskiej i Patryka Nieborka, którzy — pod opieką nauczycielki języka polskiego Anety Reurowicz — odpowiadali za kwerendę źródłową i napisanie scenariusza. Nad całością projektu czuwali specjaliści Muzeum Getta Warszawskiego. Szczególne podziękowania należą się wieloletnej polonistce naszego Liceum, a dziś Głównej Specjalistce ds. Edukacji w Muzeum Getta pani dr Wiesławie Młynarczyk za nadzór merytoryczny oraz Januszowi Wążowi za materiały ikonograficzne. Film nie powstałby również bez zaangażowania i kreatywności ekipy filmowej Volhy Bandarenki i Piotra Jędruszczaka ze studia Fixafilm.

Praca nad filmem

Dominika Rosińska: Praca nad projektem była dla mnie pouczającym czasem. Teraz spacerując ulicami Warszawy, myślę o historii getta, dostrzegam jej ślady. Jest to historia, o której nie powinniśmy zapomnieć i z której musimy czerpać lekcje.

Patryk Nieborek: Poszukiwanie i odkrywanie tego, co działo się w latach 40. XX wieku, było dla mnie niezwykłą lekcją historii, ponieważ przeszłość tworzą namacalne dowody, na przykład w postaci wykopalisk archeologicznych, które miałem okazję odwiedzić. Bez wątpienia dzisiaj inaczej patrzę na mieszkańców warszawskiego getta — są mi bliżsi, bo wiem, że pracując nad projektem, staraliśmy się ocalić ich od zapomnienia. 

Weronika Ogorzałek: Ten projekt był dla mnie ciekawym doświadczeniem, dzięki któremu mogłam odkryć historię bliskiego mi miejsca i ludzi niegdyś tu mieszkających. Uświadomiło mi to, jak żywa jest historia, niemalże namacalna, na wyciągnięcie ręki.

Aneta Reurowicz: Praca nad filmem była niezwykle inspirująca. Mogliśmy nie tylko zgłębić historię miejsca, w którym uczymy się, pracujemy, ale także poznać losy ludzi kiedyś tu mieszkających. Myślę, że bardzo cenna była dla nas możliwość „dotknięcia” przeszłości. Odwiedziny na wykopaliskach prowadzonych przy Bunkrze Anielewicza czy wizyta w Żydowskim Instytucie Historycznym i obejrzenie grafik Adama Herszafta, pozwoliły nam lepiej zrozumieć realia tamtych czasów, zbliżyć się do osób, o których opowiadamy w filmie.

Zapraszamy do obejrzenia filmu